Namiestnictwo Harcerek

zjedź w dół

Wymiar europejski

1. Statut federalny FSE mówi:

1.2. CEL

1.2.1. Związek dąży do zgromadzenia w jednej wspólnocie wiary, modlitwy i działania, różnych stowarzyszeń narodowych Przewodniczek i Skautów Europy, których głównym celem jest wychowanie młodych metodą tradycyjnego skautingu Baden-Powella, w oparciu o zasady chrześcijańskie, będące fundamentem naszej wspólnej cywilizacji europejskiej.

1.2.2. Ponad granicami narodowymi, Związek pragnie stworzyć prawdziwą wspólnotę życia młodych z różnych krajów Europy. w ten sposób pragnie przyczynić się do większego uświadomienia istnienia tożsamości wspólnoty europejskiej, rozwijając zdrową kulturę wszystkich wartości narodowych, które stanowią różnorodne formy wyrazu naszego wspólnego dziedzictwa.

 

2. Nazywamy się Skautami Europy, w Przyrzeczeniu łączymy służbę naszej Ojczyźnie ze służbą Europie chrześcijańskiej, a druga Zasada mówi, że „Harcerka jest wierna swojej Ojczyźnie, działa na rzecz jedności i braterstwa w Europie".

3. A zatem naszym celem jest nie tylko praktykowanie skautingu Baden-Powella w duchu chrześcijańskim oraz w duchu patriotycznym, ale także tworzenie „prawdziwej wspólnoty życia młodych z różnych krajów Europy”. Jak wszystko w naszym ruchu robimy to w sposób praktyczny, nie poprzez teorie, wykłady, ale poprzez konkretne skautowe zajęcia organizowane ze Skautami Europy z innych krajów. Takie kontakty mają niesamowite znaczenie w wychowaniu młodych. Rozszerzają horyzonty intelektualne, motywują do nauki języków, pozwalają poznać życie młodych katolików w innych krajach, pozwalają przeżyć powszechność Kościoła, dają okazję do wzajemnego ubogacenia się. Takie spotkania w gronie młodych FSE jak Eurojam 2003 w Żelazku, Euromoot 2007 lub spotkanie w Alcorcon podczas Światowego Dnia Młodzieży w Madrycie w 2011, czy ostatni Eurojam 2014 we Francji wyzwalają wielki entuzjazm pośród młodych. Nasze wychowanie byłoby niepełne, gdybyśmy nie wrzucili naszych harcerek w szerszy kontekst europejski naszego ruchu.

4. Po pierwsze trzeba zainteresować. Że wymiar europejski to jest przygoda, że jest super mieć przyjaciół w innych krajach, że możemy ich mieć na Facebooku lub na innych platformach internetowych i pooglądać to, co oni robią i się uczyć ekspresji, pionierki, gier, potraw. Możemy się uczyć od nich, ale możemy tez ich nauczyć. Słowem: możemy przeżyć jeszcze ciekawszą przygodę. Wyjazd ZZ za granicę. Obóz za granicą z drużyną z innego kraju albo obóz w Polsce z drużyną z innego kraju. Super przygoda.

5. Realizowany na różne sposoby, wymiar europejski jest gwarantem zachowania naszej tożsamości. Podobnie jako praktykowanie systemu zastępowego, jak obozowanie na łonie przyrody, jak modlitwa pod rozgwieżdżonym niebem, Msza Św. w kapliczce obozowej, tak wspólne zajęcia skautowe i inne wspólne przedsięwzięcia ze Skautami Europy z innych krajów, są dla nas gwarantem tego, że będziemy zawsze prawdziwymi Skautami Europy. Po cóż nazywać się skautem i ani razu w ciągu roku nie jechać na biwak lub nie obozować? Po cóż być skautem katolickim i nie żyć na co dzień prawem harcerskim i miłością do Boga? Po cóż nazywać się Skautem Europy i ani razu w trakcie swojego życia skautowego nie spotkać Skautów Europy z innych krajów? "Europa" w tym kontekście jest dla nas po prostu sposobem, by dziewczęta i chłopcy dotknęli powszechnego wymiaru Kościoła. Kościół powszechny to oczywiście również np. Papua Nowa Gwinea, ale dla dziewcząt i chłopców w wieku szkolnym na pewno będzie łatwiej najpierw spotkać się z tymi, którzy są bliżej. Taką możliwość stwarza właśnie Europa, zarówno Zachodnia, jak i Wschodnia, czyli np. Ukraina, Białoruś i Rosja.

6. Jasne, że co innego oznacza realizowanie wymiaru europejskiego u wilczków, co innego u harcerek, co innego u przewodniczek, a jeszcze co innego u szefowych. Wiadomo, że szefowe mogą najwięcej, są studentkami, mogą jechać na obóz szkoleniowy do innego kraju albo na pielgrzymkę do Paray-Le-Monial do Francji na początku listopada albo na jakieś inne wydarzenia organizowane przez Federację lub przez jakiś inny kraj. Np. wielu polskich szefowych i szefów prowadzi weekendy szkoleniowe w krajach, które zaczynają np. Białoruś, Ukraina lub pomagają w obozach szkoleniowych w tych krajach. Ważne byśmy starali się być dyspozycyjni, gdy przyjeżdżają do Polski np. na spotkanie Synergii Wschodniej, kiedy to można wyjechać po nich na lotnisko lub dworzec, przyjąć do domu lub oprowadzić po mieście. Zawsze robiło na nas niesamowite wrażenie serdeczne przywitanie na lotnisku w Paryżu, w czyimś domu. To w ten sposób buduje się przyjaźń i więzy serdeczności. Potem tacy ludzie bardzo dobrze mówią o Polsce doświadczywszy naszej gościnności i serdeczności. To też jest wymóg patriotyzmu. W ten sposób każdy z nas może mieć przyjaciół we wszystkich krajach, z którymi nawzajem będzie się odwiedzał już na stopie prywatnej. Taki zresztą jest cel, by w miarę możliwości z tych kontaktów wyniknęły przyjaźnie ponad granicami na całe życie.

7. Natomiast w przypadku drużyny harcerek najlepszymi formami jest oczywiście udział w Eurojamie, zorganizowanie ZZ zagranicą, przyjęcie w Polsce na obozie drużyny z innego kraju lub wyjazd na obóz za granicę.

Back to Top